Miękiszony z białą flagą

Panie prezesie, właśnie się okazało, że z kapiszonami – i to zmokłymi – wybrały się do Brukseli pańskie „lwy” i „węże”. I te „lwy i węże” po raz kolejny okazały się zwykłymi „miękiszonami”, które brukselscy gangsterzy koncertowo zrobili na szaro.

“Cóż zatem przywiózł z Brukseli świeżo upieczony minister ds. europejskich Szymon Szynkowski vel Sęk, wsparty na ostatniej prostej przez Mateusza Morawieckiego? Wedle ich słów przywieźli „kompromis” w kwestii praworządności. Ów kompromis zasadzać się ma na tym, iż Komisja Europejska rzekomo uszanowała wytyczone przez nas „czerwone linie” i zrezygnowała z „prób wnikania głęboko w polską konstytucję”. Od razu powiem: to są wierutne bzdury. Otóż efektem owego „kompromisu” jest ustawa, którą PiS chciało procedować jako projekt poselski w ekspresowym trybie, najlepiej bez możliwości wnoszenia poprawek, na co bardzo naciskał premier Morawiecki. I wszystko wskazuje na to, że ta ustawa przygotowywana była na bieżąco w Brukseli, zgodnie z wytycznymi eurokomisarzy i pod ich czujnym okiem. Znalazły się w niej dwa fundamentalne z punktu widzenia Komisji Europejskiej punkty: po pierwsze, przeniesienie sądownictwa dyscyplinarnego z Izby Odpowiedzialności Zawodowej SN do Naczelnego Sądu Administracyjnego; po drugie – zgoda na „test niezawisłości i bezstronności”, jakiemu mieliby być poddawani sędziowie. W praktyce oznaczałoby to możliwość podważania statusu sędziego ze względu na sposób jego powołania – czyli wszyscy sędziowie mianowani po dotychczasowych reformach nie byliby pewni dnia ani godziny”, pisze na łamach “Warszawskiej Gazety” Piotr Lewandowski, zwracając uwagę, że ten “kompromis” to było za wiele, tak dla marszałek Sejmu Elżbiety Witek, jak i dla prezydenta Andrzeja Dudy, który wprost zapowiedział weto w razie przegłosowania ustawy. Morawiecki i jego frakcja położyli uszy po sobie i projekt wycofali, ale nie kończy to problemu.

“Cel eurokomisarzy – w tym przede wszystkim najbardziej „ciętych” na obecny polski rząd Didiera Reyndersa i Věry Jourovej, o Ursuli von der Leyen nie wspominając – jest oczywisty: wtrącić Polskę szantażem finansowym („głodzeniem”) w stan anarchii i doprowadzić do obalenia rządu. Kwestionowanie statusu sędziów ze względu na sposób ich nominowania (a pod rządami nowych przepisów powołano ich już 3 tys.) przez strony postępowania lub innych sędziów prowadziłoby do kompletnego paraliżu wymiaru sprawiedliwości. Na dodatek, nie mamy żadnej gwarancji, że spełnienie tych absurdalnych żądań poskutkuje pełnym odblokowaniem funduszy, bo wszak w kolejce czekają pozostałe „kamienie milowe”, których wypełnienie będzie arbitralnie oceniane przez naszych samozwańczych nadzorców z Brukseli”, pisze Piotr Lewandowski.

Zwraca też uwagę, co z tym wszystkim może zrobić Mateusz Morawiecki, czym grozi realizacja “kamieni milowych” i w co naprawdę wpakował nas premier. Ta wiedza poraża.

Czytaj więcej w tygodniku “Warszawska Gazeta” i na stronie www.warszawskagazeta.pl