Jasio Hartman o kroczu Michnika

Okazuje się, że zdrajcy zawsze mogą liczyć na profesorka Jasia Hartmana z żydowskiej loży „Synów przymierza”. Na portalu postkomunistycznej „Polityki” postanowił on stanąć w obronie Michnika, po tym jak cała Polska zobaczyła naczelnego „Gazety Wyborczej”, który ściskał, całował i wyznawał miłość komunistycznemu zbrodniarzowi i zdrajcy Jaruzelskiemu. Hartman pisze:
– Nic dziwnego, że 20 lat temu, we wspaniałym dla Polski okresie akcesji do struktur Zachodu, a więc w momencie, gdy jego walka uwieńczona została ostatecznym sukcesem, wyściskał swego dawnego nieprzyjaciela i partnera najtrudniejszych w życiu negocjacji. Czy naprawdę tak trudno tę radość zrozumieć? (…) Walczył o wolną Polskę po swojemu, to znaczy „miłując nieprzyjacioły swoje” – i walkę tę wygrał. Żadne ujadające kundelki nie są w stanie tego mu odebrać. (…) Mali ludzie są małostkowi, tchórzliwi, interesowni i zawistni. Tak też widzą świat. Ich mała mądrość polega na tym, że swoją karłowatą mentalność przypisują wszystkim wokół siebie. Sądzą, że Michnik jest taki sam jak oni, to znaczy tak samo mały, interesowny, cwany i sprzedajny, a tylko mu się „udało” wygrać w grę w „kto przejdzie do historii”.
Jasio brnie dalej, twierdząc, że: – Zgoda między obozem Solidarności a ekipą Jaruzelskiego była symbolem zgody narodowej.
Tymczasem ta zgoda zawarta została nie z całą Solidarnością, ale ze starannie wyselekcjonowanymi przez Kiszczaka jej przedstawicielami reprezentującymi tak zwaną lewicę laicką. Mówiąc wprost, doszło do historycznego pojednania „Chamów z Żydami”, czyli zdrady, a nie do zgody narodowej. Do krytyków Michnika, który zasypywał Jaruzelskiego pieszczotami i komplementami, profesorek Hartman kieruje takie pogardliwe słowa:
– Michnikowi do krocza nie dorastacie, więc sami wiecie, co możecie mu zrobić, a właściwie czego nie możecie mu zrobić.
Drogi Jasiu, to ty wraz z Michnikiem jesteście karłami, którym udało się dorosnąć jedynie do krocza zdrajcy Jaruzelskiego, więc sami wiecie, jaką mu zrobiliście przyjemność – jeden za życia, a drugi pośmiertnie.