12 grudnia 1531
Juan Diego był zachwycony, kiedy 9 grudnia 1531 roku ukazała mu się Matka Boża, ale jego zachwyt ustępował wobec niewiary pierwszego biskupa Meksyku Juana de Zumárragi. Podczas widzenia 12 grudnia 1531 r. Maryja spełniła obietnicę dowodu dla biskupa i poleciła Juanowi zebrać kastylijskie róże, które pojawiły się na wzgórzu Tepeyac i zanieść do pałacu biskupiego. Kiedy Juan wyspał przed biskupem róże, na ponczu w którym je przyniósł, biskup i jego świta ujrzeli wizerunek Maryi, znany dziś na całym świecie jaki wizerunek Matki Bożej z Guadelupe – patronki obu Ameryk, szczególnie czczonej w Ameryce Środkowej i Południowej. Obraz do dziś jest zagadką dla nauki.
Zgodnie z wolą Maryi, w miejscu objawień zbudowano kościół. Ten pierwszy był bardzo skromny. Wykonano go z cegły suszonej na słońcu. Ze względu jednak na tłumy pielgrzymów, kościół kilkakrotnie przebudowywano i powiększono w kolejnych stuleciach. Ostatniej przebudowy dokonano w 1895 roku. Obecna bazylika ma cztery wieże i 40-metrową kopułę. W środku masywne korynckie kolumny podtrzymujące dach. Do wykonania balustrad przy ołtarzu i innych ozdób zużyto 62 tony srebra. Aż do lat siedemdziesiątych XX wieku znajdował się tu złoty relikwiarz, zawierający płaszcz Juana Diego. Relikwiarz stał na wysokim ołtarzu z marmuru i brązu, za nim znajdował się posąg klęczącego Juana Diego. W święta na głowę Matki Boskiej wkładano koronę wysadzaną klejnotami. Nowa bazylika została poświęcona w 1974 r. Bazylika Matki Bożej z Guadalupe jest aktualnie największym sanktuarium maryjnym na świecie – rocznie przybywa do Meksyku 12 milionów pielgrzymów rocznie. 6 maja 1979 do sanktuarium w ramach swojej I zagranicznej pielgrzymki przybył papież Jan Paweł II, odprawiając w nim Mszę św. i beatyfikując m.in. Juana Diego. W programowo antyklerykalnym i komunistycznym Meksyku, papież zgromadził wokół siebie miliony ludzi, zyskując ogromną miłość Meksykanów i w ogóle mieszkańców Ameryki Środkowej i Południowej.
