Niemcy wypłacą odszkodowania. Tyle, że nie Polsce

Niemcy odpowiedziały na polski raport o stratach wojennych nie tylko odmową zapłaty odszkodować, ale i czynem. Zapłacą. Tyle, że nie nam. Za jedną swoją zbrodnię będą płacić, za inną nie. Wszystko zależy od tego, kto zażąda pieniędzy. „Rasa panów” nie zmieniła się ani trochę.

Niemcy nie ukrywają wcale, że ich państwo jest kontynuacją III Rzeszy i że to, co zagrabili w czasie II wojny światowej po prostu im się należy, więc nie zamierzają niczego zwracać, nawet jeśli wiadomy jest właściciel zagrabionego przedmiotu. Tak było w przypadku dzwonu znajdującego się w ewangelickim kościele w Penzbergu w Bawarii, a w czasie II wojny światowej, zrabowanego przez Niemców w jednym z polskich kościołów. Bawarska parafia dzwon zdjęła i gotowa była oddać, ale zabroniło jej tego Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Federalnej Niemiec, którego rzecznik stwierdził wprost, że „dzwony należą do państwa – zostały podczas wojny przejęte przez Rzeszę, a jej następczynią jest Republika Federalna Niemiec.”, przyjmując tym samym stanowisko – ukradliśmy i co nam zrobicie. Podobnie rzecz ma się w przypadku reparacji dla Polski – Niemcy przyznają, że napadli, obrabowali, zniszczyli i wymordowali, ale sprawę uważają za zamkniętą i nie zamierzają płacić. A przynajmniej nie Polsce, bo innej nacji płacą wciąż bez słowa protestu i jeszcze się tym chwalą.

W ostatnich dniach Niemcy po raz kolejny zgodziły się zapłacić odszkodowanie Żydom – ofiarom holokaustu. Tym razem, jak poinformowała Claims Conference, organizacja zajmująca się obsługą roszczeń w imieniu Żydów, którzy cierpieli pod rządami nazistów, będzie to kwota blisko 1,2 mld euro. Oczywiście ogłosiły to z wielką pompą.  

15 września niemiecki rząd zaprosił setki gości – w tym ocalałych z Holokaustu i członków Claims Conference – na ceremonię w berlińskim Muzeum Żydowskim, aby upamiętnić 70. rocznicę zawarcia tzw. porozumień luksemburskich, na mocy których wypłaciły Żydom ocalałym z holokaustu odszkodowania i by podkreślić szczególną odpowiedzialność, jaką kraj ten ponosi. Na mocy tych porozumień, Niemcy wypłaciły już 80 mld euro i jak widać – dalej zamierzają płacić, co jakiś czas komunikując o Nawych miliardach przekazywanych środowiskom żydowskim.

Oczywiście, Niemcy nie wypłacają ani centa na opiekę nad Polakami, którzy przeżyli ich obozy koncentracyjne czy byli wywiezieni na roboty do Rzeszy  – ta sprawa też ich zdaniem jest zamknięta – zapłacili raz jakieś marne grosze i wystarczy. Polacy otrzymali od nich łącznie – 1,5 mld euro, czyli ok. 2 proc. ogólnej kwoty wypłaconych przez nich odszkodowań, spośród których najwięcej wypłacili… samym sobie. Do dziś były więzień obozu, który jest obywatelem Niemiec lub Izraela otrzymuje świadczenia, ale polski obywatel, mimo że również był więźniem tego samego obozu, już takich świadczeń nie otrzymuje.

Nie zamierzają też wypłacać reparacji wojennych, chociaż zniszczyli Polskę, a liczba Polaków, którzy zginęli z ich ręki jest niemal taka sama, jak liczba polskich Żydów – ofiar holokaustu.

Bo w niemieckiej polityce najwyraźniej jest ludobójstwo, za które zawsze będą płacić – to popełnione przez nich na Żydach i ludobójstwo popełnione na Polakach, które się przedawniło i za które jedyną formą rekompensaty ma być doroczne rytualne posypanie głowy popiołem przez ambasadora Niemiec w Polsce. W ramach zaś zadośćuczynienia za swoje zbrodnie, Niemcy napiszą o „polskich obozach koncentracyjnych” i zatroszczą się o „praworządność” nad Wisłą.