Tajne przemówienie i niemiecki plan dla Europy

4 października 1943 r.

Trzygodzinne przemówienie Himmlera z 4 października 1943, o objętości 115 stron maszynopisu (jedna kartka zaginęła), zostało znalezione w archiwum SS jako dokument z numerem 1919-PS. To niemiecka polityka „w pigułce”. Na ile aktualna?

W latach 1925–1945 reichsführer-SS,Heinrich Himmler 132 razy występował publicznie. Zwykle przed działaczami NSDAP i członkami reżimu nazistowskiego. Z tych przemówień za najważniejsze uznaje się dwa, wygłoszone w Poznaniu 4 października 1943 r. i 6 października tego samego roku. Są one ważne, szczególnie dla środowisk żydowskich, gdyż właśnie w tych przemówieniach, Himmler – najbliższy współpracownik Hitlera i jeden z najpotężniejszych ludzi w Niemczech (mówi się niekiedy, że był potężniejszy od samego Hitlera) otwarcie powiedział o eksterminacji Żydów, którą przedstawiał jako historyczną misję narodowego socjalizmu (choć nigdy nie był to główny temat przemówień Himmlera).

Himmler i jego zwyczaje

Himmler nie przygotowywał w formie pisemnej swoich przemówień, wygłaszał je na podstawie krótkich odręcznych notatek. Od końca 1942 zaprzestano stenografowania jego przemówień i zaczęto je nagrywać na żywo na płytach gramofonowych. W maszynopisie tych nagrań ich wykonawca, Untersturmführer Werner Alfred Venn, poprawił błędy gramatyczne i uzupełnił brakujące słowa. Po ponownym ręcznym skorygowaniu przez Himmlera wstępnej wersji maszynopisu przemówienia, było ono przepisywane na maszynie do pisania z dużą czcionką (Himmler był krótkowidzem) i archiwizowane.

Najważniejsze przemówienie

Trzygodzinne przemówienie Himmlera z 4 października 1943, o objętości 115 stron maszynopisu (jedna kartka zaginęła), zostało znalezione w archiwum SS jako dokument z numerem 1919-PS. Przemówienie to zostało przedłożone Międzynarodowemu Trybunałowi Wojskowemu w Norymberdze i wykorzystane w procesach przeciwko zbrodniarzom wojennym.W 23. dniu procesu przytoczono fragment przemówienia, który jednak nie dotyczył holocaustu. Nagrane na żywo przemówienie też się zachowało. Przy porównaniu zapisu dźwiękowego z maszynopisem można dostrzec niewielkie różnice, które jednak nie zmieniają myśli zawartej w jego tekście.

Himmler wygłosił pierwsze Przemówienie poznańskie nie – jak przyjmowano – w Zamku Cesarskim w Poznaniu, lecz w nowym ratuszu w Poznaniu. W obradach SS-Obergruppenführer (dowództwa SS) brało udział: 33 obergruppenführerów, 51 gruppenführerów i 8 brigadeführerów, z terenu całej III Rzeszy. Wielu przyjechało z okupowanych terenów Europy Wschodniej. Nieobecnym na obradach, około 50 wysokim rangą oficerom SS, doręczono tekst przemówienia drogą pocztową, a jego odbiór musieli oni osobiście potwierdzić. Obszerna część przemówienia dotyczyła napiętej sytuacji na froncie wschodnim. Sukcesy strategiczne i ruch oporu „Słowian”, określanych mianem niem. Untermensch, wymagały wyjaśnienia. Miały one pozytywnie nastroić oficerów SS, do stojących przed nimi ciężkimi walkami w czasie trzeciej zimy wojny niemiecko-sowieckiej.

Tylko około dwie minuty przemówienia dotyczą zagłady Żydów. Przy tej okazji Himmler odwołał się do doświadczeń swoich słuchaczy, dotyczących ich udziału w przeprowadzaniu masowych egzekucji, likwidacji gett, służby w obozach zagłady lub posiadaniu wiadomości na te tematy. Przemówienie to miało usprawiedliwić przestępstwa już popełnione oraz zobowiązać słuchaczy do działania w imieniu wielkiej sprawy.

Po oddaniu hołdu poległym Himmler przedstawił przebieg działań wojennych z własnego punktu widzenia. Zażarty opór sowiecki przypisał działalności politruków (poniekąd miał rację, bo za oddziałami Armii Czerwonej postępowały oddziały NKWD, rozstrzeliwujące każdego, kto się cofał – idący do ataku na Niemców w Stalingradzie czerwonoarmiści mieli 95 proc. „szans” na śmierć, ale w przypadku cofnięcia się – stuprocentową pewność śmierci od kul NKWD).

Według Himmlera, agresja na ZSRR ubiegła planowany atak sowiecki na Niemcy (wiele wskazuje, że i w tym się nie mylił). Himmler ocenił, że z powodu braku wiary we własne siły zaprzepaszczono w 1942 ostateczne zwycięstwo. Himmler wypowiadał się negatywnie o tzw. zamieszaniu wokół Własowa, poszerzył temat o niższości słowiańskiej rasy, nad którą mogłaby panować mniejszość niemiecka.

W dalszej części mówił o niemieckim sojuszniku – Włoszech, których armia, jak powiedział – była przesiąknięta komunistami i miała pozytywne nastawienie do Anglii i USA. Pobieżnie omówił sytuację na Bałkanach i na pozostałych terenach okupowanych, gdzie działania ruchu oporu określł jako „dokuczliwe, lecz niezbyt bolesne ukłucia”. Krótko poruszył temat wojny na morzu i w powietrzu, a następnie przeszedł do tematu tzw. frontu wewnętrznego. Wywodził, że słuchamie wiadomości nadawanych przez aliantów i ciągłe naloty prowadzą do zaniku w narodzie chęci do walki i przetrwania. Aby temu przeciwdziałać zalecił np. procesy pokazowe zakończone wydaniem wyroku śmierci.

Chociaż wg części źródeł, już wtedy przygotowywał się do negocjacji z aliantami zachodnimi, zataił te przygotowania. Zamiast tego szczegółowo omówił zmiany personalne w SS, poszczególnych dywizjach i oddziałach policyjnych, określił swoje obowiązki jako ministra Rzeszy i zadania działalności gospodarczej SS.

Zalecenia działań wobec „podludzi”

W krótkim szkicu przebiegu działań wojennych Himmler zajął stanowisko w związku z milionowymi ofiarami pośród sowieckich jeńców wojennych i osób zesłanych na roboty przymusowe. Tak samo, jak w swoich przemówieniach sprzed wojny i zgodnie z wywodami Hitlera w “Mein Kampf” mówił, że wytępienie słowiańskich „podludzi” jest naturalną koniecznością z historycznego punktu widzenia.

– Następująca zasada musi absolutnie obowiązywać każdego SS-mana: uczciwi, przyzwoici, wierni i koleżeńscy mamy być wyłącznie wobec osób naszej krwi, a poza tym dla nikogo. Jak się Rosjanom wiedzie, jak się Czechom wiedzie, jest mi absolutnie obojętne. Dobrą krew, podobną do naszej, płynącą w żyłach innych narodów, weźmiemy siłą, nawet jeśli byłoby niezbędnym rabować ich dzieci i wychowywać je u nas. Czy inne narody żyją w dobrobycie, czy zdychają z głodu, interesuje mnie tylko w aspekcie zapotrzebowania jako niewolników dla naszej kultury, w innym wypadku nie interesuje mnie to. Czy przy budowie rowu przeciwczołgowego zginie z wycieńczenia 10 000 rosyjskich kobiet lub nie, interesuje mnie to tylko do momentu zakończenia budowy tego rowu dla Niemiec. – mówił Himmler.

Holocaust

W dalszej części przemówienia, Himmler otwarcie mówił o eksterminacji Żydów.

Teraz mam na myśli ewakuację Żydów, eksterminację narodu żydowskiego. Zalicza się to do prostych spraw, o których łatwo się mówi. „Naród żydowski będzie eksterminowany” – mówi każdy członek naszej partii – „jasne – jest to w programie naszej partii, eliminacja Żydów, eksterminacja, zrobi się”. […] Każdy, który tak się wyraża, nie był naocznym świadkiem, nie brał w tym udziału. Większość spośród was tu obecnych wie, co znaczy, kiedy 100 zwłok leży obok siebie, kiedy 500 czy kiedy 1000 zwłok leży przed nami. To przejść i pomimo tego – pominąwszy odosobnione przypadki ludzkiej słabości – pozostać porządnym człowiekiem, to nas zahartowało. Jest to, nigdy nie napisana i nigdy nie mająca zostać zapisana, chwalebna karta naszej historii […]. Do nas należy prawo, jesteśmy w obowiązku wobec naszego narodu, naród, który chce nas zamordować, zamordować – ekscytował się, choć zazwyczaj był bardzo opanowany (a przynajmniej tak mówili inni zbrodniarze, którzy go słuchali).

Kończąc, pochwalił postawę SS-manów. Na około 30 spośród 116 stron rozwodząc się na temat ich rzekomych cnót oraz ich celu, tj. stania się w ciągu następnych 20–30 lat rządzącą elitą Europy.

Tajemnica

Na szczęście, szczególnie dla Polaków i w ogóle Słowian, Niemcom nie udało się do końca wprowadzić w życie planów Himmlera. Na nieszczęście – nie stanął on przed sądem. Według oficjalnej wersji wydarzeń, schwytany przypadkowo przez Brytyjczyków, 23 maja 1945 r, popełnił samobójstwo. Jaka jest prawda? Tego prędko się nie dowiemy. Brytyjczycy na 100 lat utajnili wszystkie dokumenty związane z aresztowaniem i śmiercią najpotężniejszego Niemca.